Οι πρώτες ύλες για την παρασκευή ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι φυσικές ουσίες και κυρίως ορυκτά ή φυτά και λίγα εκκρίματα ζώων (πχ το δηλητήριο της μέλισσας). Αυτές οι πρώτες ύλες περνούν από μια ειδική διεργασία που λέγεται Δυναμοποίηση και περιλαμβάνει διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις της αρχικής ουσίας σε αποσταγμένο νερό ή οινόπνευμα. Αυτή η διαδικασία μετατρέπει το αρχικό υλικό φάρμακο σε ενεργειακό φάρμακο που δρα στο ενεργειακό επίπεδο του ανθρώπου.

Η Φυσική, η Χημεία και τα Μαθηματικά έχουν εδώ και δεκαετίες προχωρήσει στην ενεργειακή θεώρηση της Φύσης ενώ δυστυχώς η Ιατρική επηρεασμένη από την Αλλοπαθητική παρέμεινε στο να δρα μόνο στο Υλικό Σώμα με υλικά χημικά φάρμακα. Το παράδοξο είναι ότι η ίδια η Αλλοπαθητική που αρνείται συνήθως τα ενεργειακά φάρμακα στη θεραπεία, όσον αφορά τη διάγνωση της νόσου χρησιμοποιεί σήμερα κατά κόρον ενεργειακές διαγνωστικές συσκευές όπως πχ αξονική τομογραφία, μαγνητική, υπερήχους, κλπ.

Η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός και άλλα ενεργειακά θεραπευτικά συστήματα χρησιμοποιούν ενεργειακές μεθόδους όσον αφορά τη θεραπεία. Δρώντας όμως πρωτογενώς στο ενεργειακό επίπεδο του ανθρώπου κινητοποιούνται δευτερογενώς και οι ψυχικοί θεραπευτικοί μηχανισμοί και οι σωματικοί με αποτέλεσμα ολιστική θεραπεία.

Το όνομα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι το λατινικό όνομα του ορυκτού, φυτού ή ζώου από το οποίο προέρχεται η αρχική πρώτη ύλη. Πχ

-Phosphorus, από το ορυκτό Φώσφορος

-Pulsatilla, από το φυτό Πουλσατίλλα Νίγκρικανς

-Apis Mellifica, από το δηλητήριο της μέλισσας

Δίπλα στο φάρμακο υπάρχει ο βαθμός δυναμοποίησης του που συνήθως είναι εκατοστιαία και συμβολίζεται ως CH ή δεκατιαία και συμβολίζεται ως Χ. Πχ, οι πιο συχνές δυναμοποιήσεις είναι:

-30CH, 200CH που συνήθως δίνονται σε οξείες περιπτώσεις για περιστασιακές ιδιοσυγκρασιακές επιδράσεις

-1Μ(συντομογραφία του 1000CH), 10M(συντομογραφία του 10000CH) που συνήθως δίνονται σε χρόνιες παθήσεις για βασικές ιδιοσυγκρασιακές επιδράσεις

-12CH, που συνήθως δίνονται όχι σαν ιδιοσυγκρασιακά ομοιοπαθητικά φάρμακα αλλά σαν ιστικά άλατα(tissue salts) τα οποία σε καθημερινή χορήγηση βοηθούν τη δράση του αρχικού ιδιοσυγκρασιακού όμοιου φαρμάκου που δίνεται άπαξ το μήνα και σε ψηλή δυναμοποίηση δηλαδή 1Μ ή 10Μ.

Έτσι μια συνήθης ομοιοπαθητική συνταγή είναι πχ:

Phosphor 1M/1 caps, Natrum phosphoricum 12CH/30caps

Δηλαδή ο ασθενής παίρνει την πρώτη μέρα της θεραπείας το ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο Phosphor σε δυναμοποίηση 1Μ το οποίο του δίνει την κύρια ώθηση της θεραπείας και σαν βοηθητικό από την επόμενη μέρα παίρνει κάθε πρωί πέντε λεπτά πριν από το πρωινό με άδειο στομάχι μία κάψουλα Natrum Phosphoricum  σε δυναμοποίηση 12CH για ένα μήνα οπότε ξαναεπισκέπτεται το γιατρό του.

Σήμερα έχουν παρασκευαστεί μερικές χιλιάδες ομοιοπαθητικά φάρμακα με τη μέθοδο της δυναμοποίησης αλλά είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι στη θεραπευτική πράξη, ουσιαστικά αποτελέσματα δίνουν μόνο όσα από αυτά, αντιστοιχούν – είναι δηλαδή όμοια βάσει του νόμου των Ομοίων – σε υπαρκτές, συνήθεις ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες.

Τα βασικά ιδιοσυγκρασιακά συνήθη ομοιοπαθητικά φάρμακα που χορηγούνται για βαθειά θεραπεία σε χρόνια προβλήματα είναι μερικές δεκάδες γιατί αν μη τι άλλο και οι περισσότεροι άνθρωποι στην πράξη επηρεάζονται κυρίως από μερικές δεκάδες βασικές ιδιοσυγκρασίες.  Στις οξείες περιπτώσεις όμως ο ασθενής μπορεί να επηρεαστεί περιστασιακά και από μερικές πάλι δεκάδες περιστασιακές ιδιοσυγκρασίες.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στην Ελλάδα θεωρούνται φαρμακοτεχνικά σκευάσματα, δηλαδή φάρμακα τα οποία παρασκευάζει ή απλώς συσκευάζει ο φαρμακοποιός. Στην πράξη, επειδή είναι πολύπλοκη η διαδικασία παρασκευής τους, αν εξαιρέσουμε κάποια ελληνικά εργαστήρια, συνήθως εισάγονται ως έτοιμα δυναμοποιημένα διαλύματα από φαρμακοβιομηχανίες της Ευρώπης και το διάλυμα αυτό ψεκάζεται σε αδρανή σκόνη λακτόζης ή σορβίτη ή σε μικροσφαιρίδια(εμβροχή). Στη συνέχεια είτε χορηγείται στον ασθενή σε μορφή μικροσφαιριδίων(pills) είτε συσκευάζεται σε κάψουλες με τη βοήθεια μιας καψουλιέρας.

Επειδή η πρώτη ύλη των ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι φθηνή γι αυτό και η τελική τιμή τους έχει να κάνει περισσότερο με την εργασία για την τελική τους συσκευασία. Γι αυτό πχ η τιμή των 60 καψουλών για δύο μήνες θεραπεία δεν είναι η διπλάσια των 30 καψουλών αλλά μικρότερη, ενώ οι 15 κάψουλες είναι πιο ακριβές από το μισό των 30. Οι αρχικές μονές ιδιοσυγκρασιακές κάψουλες είναι πιο ακριβές από τις καθημερινές λόγω ψηλότερης δυναμοποίησης και άρα πιο πολύπλοκης παρασκευής. Στην πράξη μια μέση μηνιαία ομοιοπαθητική αγωγή, ανεξάρτητα από το είδος του φαρμάκου κυμαίνεται περίπου στα 15 με 20 ευρώ.

Αν δοθεί λάθος φάρμακο, μη όμοιο φάρμακο, σε έναν ασθενή ή αν κατά λάθος το παιδί μας καταπιεί τα φάρμακα των γονιών του δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα χημικών παρενεργειών γιατί πρώτον δεν δρα χημικά το ομοιοπαθητικό φάρμακο και δεύτερον αν ενεργειακά δεν ταιριάζει στον οργανισμό απλά δεν θα δράσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ασθενείς θα πρέπει να κάνουν «πειράματα» καταπίνοντας διάφορα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπας και πετύχουν το «όμοιο» και θεραπευτούν. Δεν παύουν τα ομοιοπαθητικά να έχουν ενεργειακή υπόσταση και να είναι φάρμακα και γι αυτό πρέπει πάντα να χορηγούνται από το γιατρό με βάση νόμους και κανόνες.

Παρανοήσεις:

-«Τα βότανα και οι βιταμίνες είναι ομοιοπαθητικά φάρμακα». Δεν είναι ομοιοπαθητικά φάρμακα γιατί δεν είναι ενεργειακά φάρμακα

-Τα σύνθετα ομοιοπαθητικά φάρμακα(complex) και οι συνδυασμοί ομοιοπαθητικών φαρμάκων που αφορούν συγκεκριμένη πάθηση δεν συνιστούν ομοιοπαθητική δράση (πχ «αρθριτέξ» για αρθρίτιδα, «γριπέξ» για γρίππη, κλπ) γιατί αντιβαίνουν το νόμο του Ομοίου φαρμάκου

-Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που συνταγογραφείται πάντα το ίδιο σε όλους τους ασθενείς με βάση την πάθηση και όχι με βάση την εκάστοτε ιδιοσυγκρασία του ασθενούς δεν συνιστά ομοιοπαθητική δράση γιατί αντιβαίνει το νόμο του Ομοίου Φαρμάκου

-Αν ένας ασθενής πάει πολύ καλά με ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν σημαίνει ότι αυτό είναι «το φάρμακο του» και ότι θα πρέπει να το επαναλαμβάνει χωρίς να ρωτά το γιατρό του γιατί η ιδιοσυγκρασία του αλλάζει σταδιακά για διάφορους λόγους.

-Ένας ασθενής που πήγε καλά στην αρθρίτιδα του με το τάδε φάρμακο δεν μπορεί να συστήνει το ίδιο φάρμακο σε κάποιον που έχει την ίδια πάθηση γιατί ο δεύτερος ασθενής πιθανότατα έχει άλλη ιδιοσυγκρασία.

-Η ερώτηση «Ποιό ομοιοπαθητικό φάρμακο ή φάρμακα ταιριάζουν στην τάδε πάθηση;» δεν έχει απάντηση γιατί στην Ομοιοπαθητική ισχύει το «άτομο και φάρμακο» και όχι το «πάθηση και φάρμακο»

 

πηγή : homeomed.gr/