1.  Συγκεντρώστε τα αποτελεσμάτων όλων των ιατρικών εξετάσεων (αιματολογικές, ορμονολογικές, ανοσολογικές, απεικονιστικές κ.λπ.). Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προσκομιστεί στον ομοιοπαθητικό ιατρό όσο πληρέστερο είναι δυνατόν το αρχείο του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς. Σε αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνονται οι εξετάσεις που σχετίζονται με το νόσημα για το οποίο προσήλθε ο ασθενής αλλά και γενικές εξετάσεις οι οποίες πιθανώς δεν συνδέονται με αυτό.

2.  Καταγράψτε την πορεία της νόσου και το ατομικό αναμνηστικό σας. Σε περιπτώσεις χρόνιων νοσημάτων έχει ιδιαίτερη σημασία να παρουσιάσει ο ασθενής τη σειρά των γεγονότων εμφανίσεως της νόσου. Πριν την πρώτη επίσκεψη στο γιατρό μπορεί ο ασθενής να ανακαλέσει και να σημειώσει τη διαδοχή των γεγονότων αυτών. Σημειώστε τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώθηκε ή εκδηλώνεται μέχρι σήμερα η νόσος/οι νόσοι. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως δε θα παραληφθεί κάποιο σημαντικό σημείο του ατομικού αναμνηστικού και πως θα μπορέσει ο γιατρός να σχηματίσει σαφέστερη εικόνα για τα πιθανά αίτια της εκδήλωσης της νόσου καθώς και για την πρόγνωσή της.

3.  Αν βρίσκεστε υπό αγωγή καταρτίστε μια λίστα με τα φάρμακα (κλασικά ή ομοιοπαθητικά) τα οποία λαμβάνετε καθώς και τη δοσολογία τους.

4.  Θυμηθείτε αν έχετε γνωστή αλλεργία σε κάποιο φάρμακο ή αν κάποιο φάρμακο προκάλεσε ανεπιθύμητες ενέργειες σε εσάς στο παρελθόν.

5.  Σχηματίστε εικόνα του οικογενειακού σας ιστορικού. Μας ενδιαφέρει πολύ το ιατρικό ιστορικό της στενής οικογενείας (μητέρα, πατέρας, τέκνα, αδερφός, αδερφή, παππούδες και γιαγιάδες) και ιδιαίτερα οι χρόνιες νόσοι που έχουν εμφανίσει τα μέλη της. Σε περίπτωση που ένα νόσημα έχει εμφανιστεί κατ’ επανάληψιν στην ευρύτερη οικογένεια (θείοι, θείες, ξαδέρφια) θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί.

6.  Σκεφτείτε πως θα περιγράφατε την προσωπικότητά σας και κρατήστε μερικές σημειώσεις. Η παρότρυνση του ομοιοπαθητικού ιατρού προς τον ασθενή να περιγράψει τον χαρακτήρα του προκαλεί συχνά αμηχανία δυσκολεύοντας τον. Συχνά, αιφνιδιάζεται και αδυνατεί να δώσει μια αυτο-περιγραφή. Προκειμένου να εξαλειφθεί το επιπρόσθετο αυτό άγχος σκεφτείτε για λίγα λεπτά και καταγράψτε πολύ επιγραμματικά τα κύρια και περισσότερο έντονα στοιχεία της προσωπικότητάς σας. Μην αγωνιάτε να είσαστε λεπτομερείς. Είναι δουλειά του ομοιοπαθητικού ιατρού να διερευνήσει περαιτέρω τα δεδομένα τα οποία του παρουσιάζονται και να χρησιμοποιήσει όσα από εκείνα χρειάζονται. Πάρα πολύ συχνά, η διεξοδική έκθεση λεπτομερειών του χαρακτήρα δεν προσφέρει τίποτα στο ιστορικό και δυσχεραίνει την αποτελεσματική λήψη του. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία να μπορέσετε να είστε όσο τον δυνατόν ειλικρινείς. Πολλές φορές οι ασθενείς αισθάνονται μια εύλογη συστολή όταν πρέπει να αναφερθούν πτυχές της προσωπικότητάς τους ή των σχέσεων τους. Όμως, είναι απαραίτητο να θυμούνται πως ο ιατρός βρίσκεται δίπλα τους μόνο για να βοηθήσει και όχι για να τους επιβαρύνει με οποιαδήποτε κριτική. Η απόκρυψη κάποιου πολύ σημαντικού στοιχείου είναι πιθανόν να δυσχεράνει την αποτελεσματική συνταγογράφηση. Πολύ συχνά, βοηθάει ιδιαίτερα να ρωτήσει ο ασθενής τους συγγενείς και φίλους του για το πως θα τον περιέγραφαν.

7.  Συγκεντρώστε τις απορίες σας. Είναι φυσιολογικό κυρίως οι νέοι ασθενείς να αισθάνονται ανασφάλεια σχετικά με την έναρξη ομοιοπαθητικής θεραπείας. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί πολύ μεγάλος όγκος πληροφορίας σχετικά με αυτό το θέμα. Ένα μέρος αυτής της πληροφορίας είναι λανθασμένο ή ελλιπές.  Καταγράψτε τις ερωτήσεις σας και απευθύνετέ τις άμεσα στον ομοιοπαθητικό ιατρό σας όσο επουσιώδεις κι αν φαίνονται.

Αν αισθάνεσθε αγωνία πριν την πρώτη επίσκεψή σας θυμηθείτε πως ο ιατρός έχει σκοπό να σας βοηθήσει.

πηγή : yourhomeodoctor.com