• Κάψουλες:

μπορεί να περιέχουν σκόνη ή μικροσφαιρίδια (globules) εμβρεγμένα με το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Οι κάψουλες μπορούν να καταποθούν με λίγο νερό, ή να τις κρατήσουμε στο στόμα (λιώνουν σε 3-4 λεπτά με λίγο σάλιο). Επίσης, οι κάψουλες μπορούν να ανοιχθούν, και το περιεχόμενο (σκόνη ή μικροσφαιρίδια) να ληφθεί είτε υπογλώσσια, είτε με λίγο νερό, ή και να διαλυθεί σε περισσότερο νερό.

• Pills

(σφαιρίδια, μπιλάκια): πρόκειται για σφαιρίδια γλυκόζης, τα οποία έχουν διαβραχεί με ομοιοπαθητικό φάρμακο. Τα pills μπορεί να ληφθούν υπογλώσσια, ή να τα κρατήσουμε στο στόμα σαν καραμέλες, ή να καταποθούν με νερό, ή να διαλυθούν σε νερό.

• Ενέσιμη μορφή:

παρόλο που διατίθενται και ομοιοπαθητικά φάρμακα σε ενέσιμες μορφές, αυτές είναι εντελώς περιττές. Και αυτό γιατί τα ομοιοπαθητικά φάρμακα απορροφώνται άμεσα από τους βλεννογόνους (π.χ., γλώσσα, στομάχι) με απόλυτη δραστικότητα, και δρουν συστημικά, επηρεάζοντας ολόκληρο τον οργανισμό. Έτσι, λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης ή χρήσης των ενέσιμων μορφών.

• Αλοιφές, κολλύρια:

προορίζονται για εξωτερική τοπική χρήση.

Με τη διάλυση του φαρμάκου στο νερό, ολόκληρο το διάλυμα μετατρέπεται σε ομοιοπαθητικό φάρμακο, ίδιας δυναμοποίησης. Η ποσότητα που χρειάζεται να λάβει κανείς είναι πολύ μικρή. Αρκούν 5-6 μικροσφαιρίδια ή το 1/2 του περιεχομένου μιας κάψουλας, για να λάβει την απαραίτητη δόση ο ασθενής. Θυμίζουμε ότι, λόγω της διαφορετικής φύσης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, σημασία δεν έχει η ποσότητα που λαμβάνει κανείς, αλλά η δυναμοποίηση (π.χ., 6X, 12X, 12CH, 30CH, 200CH, 1M, 10M). Δηλαδή, είτε κανείς λάβει 1 κάψουλα, είτε 10 κάψουλες, είτε 1 ml, είτε 10 ml φαρμάκου, πρόκειται για την ίδια δόση (χωρίς κίνδυνο υπερδοσολογίας, ακόμα και για βρέφη). Μπορεί αυτό να ακούγεται παράδοξο, αλλά οφείλεται στο γεγονός ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν δρα μέσω των γνωστών τυπικών μηχανισμών (μόριο-υποδοχέας) που δρουν τα υπόλοιπα χημικά φάρμακα. Αντίθετα, μπορούμε να το φανταστούμε ως μια «πληροφορία» που λαμβάνει ο οργανισμός, η οποία τον επανασυντονίζει. Τα αποτελέσματα, δηλαδή, εξαρτώνται από τη δυναμοποίηση του φαρμάκου και τις επαναληπτικές δόσεις, και όχι από τα mg ουσίας που λαμβάνει ο ασθενής.

Αν το ζητούμενο είναι η οικονομικότερη μορφή για επαναλαμβανόμενες δόσεις, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει είτε α) μικροσφαιρίδια τα οποία πωλούνται και σε μικρά σωληνάρια, έτσι ώστε να έχει πολλαπλές δόσεις από το φάρμακο, είτε β) μπορεί να διαλύσει το περιεχόμενο μιας κάψουλας ή pill σε ένα μπουκαλάκι νερό, και εν συνεχεία να λαμβάνει ορισμένα ml από αυτό το νερό (το μπουκάλι πρέπει να προστατεύεται από ήλιο, υψηλές θερμοκρασίες, κ.λπ., και να αντικαθίσταται ύστερα από 1-2 μέρες, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία, ώστε να εξασφαλίσουμε την σωστή διατήρηση του φαρμάκου). Aναλόγως της μορφής, σκόνης ή μικροσφαιριδίων, μπορεί να χρειαστεί έντονη ανακίνηση για 4-5 λεπτά για να διαλυθεί.

Ωστόσο, οι κάψουλες είναι η καταλληλότερη μορφή για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι δυσκολεύονται ή αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν μόνοι τους τα pills, όπως και τα globules.

Τα παιδιά μπορούν να καταναλώσουν άφοβα όλες τις μορφές, χωρίς κανέναν κίνδυνο υπερδοσολογίας. Στα βρέφη, επίσης, μπορούν να δοθούν μικροσφαιρίδια (globules) είτε απευθείας υπογλώσσια είτε με μια κουταλιά νερό, χωρίς απαραίτητα να διαλυθούν (όπως θα έπρεπε να είχε πληροφορήσει ο ομοιοπαθητικός παιδίατρος το ζευγάρι που ανέφερα αρχικά).

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα σε υγρή μορφή (διαλύματα, σταγόνες, αμπούλες) μπορούν και αυτά να καταποθούν ως έχουν, να ληφθούν με νερό ή να διαλυθούν σε μεγαλύτερες ποσότητες.

Θυμίζουμε πως τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι επικίνδυνα ποτέ και σε καμία περίπτωση, ούτε έχουν καμία παρενέργεια. Ο λόγος είναι ότι κατά τη διαδικασία της παρασκευής τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να έχει απομακρυνθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειάς τους, ενώ αντίθετα έχει αυξηθεί η θεραπευτική τους δράση. Έτσι, λοιπόν, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και μπορούν να δοθούν άφοβα σε όλες τις ηλικίες (βρέφη, παιδιά, υπερήλικες, κ.ά.) και σε όλες τις ιδιαίτερες καταστάσεις του οργανισμού, π.χ. εγκυμοσύνη, γαλουχία κ.λπ., υπό τις οδηγίες του ομοιοπαθητικού γιατρού. Ο οργανισμός δεν εθίζεται από τη χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, γιατί η δράση τους είναι αποκλειστικά ενεργειακή και όχι χημική, και για τον ίδιο λόγο δεν αλληλεπιδρούν με τα χημικά φάρμακα που μπορεί κάποιος να λαμβάνει παράλληλα.

πηγή : homeopathy.gr