Θα κλείσουμε το αφιέρωμα στους μεγάλους συγγραφείς που υπήρξαν θαυμαστές και υπέρμαχοι της ομοιοπαθητικής, αφήνοντας την Ευρώπη και πηγαίνοντας σε άλλες ηπείρους.

Ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, ποιητής, μυθιστοριογράφος, εκπαιδευτικός και υπέρμαχος της ανεξαρτησίας της Ινδίας, αναγνωρίζεται ως ο μεγαλύτερος συγγραφέας της σύγχρονης ινδικής λογοτεχνίας και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1913. Το 1936 έγραψε: «Εδώ και καιρό είμαι ένθερμος οπαδός της ομοιοπαθητικής και αισθάνομαι ευτυχής που έχει πλέον μεγαλύτερη αποδοχή στην Ινδία από ό,τι στη χώρα καταγωγής της. Δεν είναι απλώς μια συλλογή από μερικά φάρμακα, αλλά μια πραγματική επιστήμη με μια ορθολογική φιλοσοφία στη βάση της».

Η Μπάρμπαρα Κάρτλαντ είναι η πιο επιτυχημένη συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων όλων των εποχών, με περισσότερα από 700 έργα στο ενεργητικό της που μεταφράστηκαν σε 36 γλώσσες και πούλησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Παράλληλα, τη δεκαετία του 1960 ίδρυσε και υπήρξε πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Υγείας, υποστηρίζοντας θερμά τα οργανικά τρόφιμα, την ομοιοπαθητική και τον βελονισμό. Υπήρξε συνιδιοκτήτρια σε ένα κατάστημα υγιεινής διατροφής στο Λονδίνο και έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση για το ομοιοπαθητικό σκεύασμα Arnica. 

Ο Jerome David Salinger, γνωστός και ως Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, κέρδισε παγκόσμια φήμη με το μυθιστόρημα «Ο φύλακας στη σίκαλη». Ελάχιστα ήταν γνωστά γι’ αυτόν μέχρι που η Τζόις Μέιναρντ, αρθρογράφος των New York Times, ανέπτυξε σχέση και στη συνέχεια έζησε μαζί του για πολλά χρόνια. Στο βιβλίο της αποκαλύπτει ότι ο Σάλιντζερ είχε μεγάλη εκτίμηση και αγάπη για την ομοιοπαθητική, περνούσε αρκετές ώρες την ημέρα μελετώντας ομοιοπαθητικά βιβλία και συνταγογραφούσε σκευάσματα για ανθρώπους και ζώα.

Η Μέιναρντ περιγράφει μια επίσκεψη της μητέρας της, που το δάχτυλο του ποδιού της είχε μολυνθεί. Αφού της πήρε το ιστορικό και την εξέτασε, ο Σάλιντζερ της έδωσε ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο και μέσα σε λίγα λεπτά, αφού πρώτα το δάχτυλό της πρήστηκε και “έσκασε”, ο πόνος εξαφανίστηκε. Η Μέιναρντ περιγράφει το ενδιαφέρον του Σάλιντζερ για τα υψηλής δραστικότητας ομοιοπαθητικά φάρμακα και την εκτίμησή του για την κλασική ομοιοπαθητική.

Τέλος, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο κολομβιανός μυθιστοριογράφος που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1982, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα και το «Εκατό χρόνια μοναξιάς» έχει διαβαστεί από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλη την υφήλιο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και φαρμακοποιός που ασκούσε την  ομοιοπαθητική, και τα ιατρικά θέματα εμφανίζονται συχνά στα  μυθιστορήματά του.

Στο «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας», ο νονός του πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος είναι ομοιοπαθητικός γιατρός και, εντελώς ειρωνικά, ο πρωταγωνιστής παλεύει να κατακτήσει μια γυναίκα που είναι παντρεμένη με έναν συμβατικό γιατρό. Τέλος, στο τελευταίο μυθιστόρημά του «Ζω για να τη διηγούμαι», ο Μάρκες επέλεξε να ενσωματώσει στοιχεία της δικής του ζωής. Ηρωίδα του είναι μια μητέρα, μια «λέαινα» που δίνει μάχη με την οικογένειά της για να παντρευτεί έναν βιολιστή-τηλεγραφητή. Όταν ο σύζυγός της την εγκαταλείπει με έντεκα παιδιά, αγωνίζεται σε συνθήκες φτώχειας για να κερδίσει τα προς το ζην, εξασκώντας το επάγγελμα της ομοιοπαθητικής φαρμακοποιού.

Πηγή: http://www.homeopathic.com

Αυτές οι πληροφορίες έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αποτελούν ιατρικές συμβουλές. Η δημοσίευση των πληροφοριών αυτών δεν συνιστά άσκηση της ιατρικής και δεν υποκαθιστούν τις συμβουλές του γιατρού σας ή άλλου φορέα παροχής υγειονομικής περίθαλψης.