Πολλά μεγάλα πνεύματα της ευρωπαϊκής διανόησης και λογοτεχνίας υπήρξαν υπέρμαχοι της ομοιοπαθητικής.
Γνωρίζετε πως τα μεγάλα πνεύματα της ευρωπαϊκής διανόησης και λογοτεχνίας υπήρξαν υπέρμαχοι της ομοιοπαθητικής; Από την αναφορά στη διάσημη δελφική ρήση «ο τρώσας και ιάσεται» και τον ομηρικό ήρωα Τήλεφο που θεραπεύτηκε από τη σκουριά της λόγχης του Αχιλλέα που του είχε προξενήσει το τραύμα μέχρι τους σύγχρονους μεγάλους συγγραφείς, η λογοτεχνία είναι γεμάτη από αναφορές στην ομοιοπαθητική.
Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ αναφέρεται στη «θεραπεία του ομοίου με το όμοιον» στο φημισμένο έργο του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», λέγοντας: «…η φωτιά του ενός σβήνει τη φωτιά του άλλου, ο πόνος μετριάζεται από το άγχος του άλλου…»
Ο μεγάλος Γερμανός στοχαστής Γιόχαν Γκαίτε, σύγχρονος του ιδρυτή της ομοιοπαθητικής Σάμουελ Χάνεμαν, έγραψε: «...πιστεύω περισσότερο από ποτέ στη θεωρία αυτό του υπέροχου γιατρού» και σε μια επιστολή του αναφέρεται στον εαυτό του ως «οπαδό και ακόλουθο του Χάνεμαν».
Ο μεγάλος Ρώσος μυθιστοριογράφος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έπασχε από επιληψία που ξεκίνησε όταν είχε φυλακιστεί για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Ο πατέρας του, ένας συμβατικός γιατρός, κατέφυγε σε ομοιοπαθητικά φάρμακα για τον γιο του, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι είχε εκπαιδευτεί στην ομοιοπαθητική. Αργότερα, ο Ντοστογιέφσκι στο κλασικό μυθιστόρημά του «Οι Αδελφοί Καραμαζώφ» περιλαμβάνει έναν αποκαλυπτικό διάλογο στον οποίο ένας από τους αδελφούς λέει στον άλλο «οι ομοιοπαθητικές δόσεις είναι ίσως οι ισχυρότερες».
Ο Άντον Τσέχοφ, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος, ήταν ο ίδιος γιατρός και σε δύο από τα έργα του κάνει λόγο για την ομοιοπαθητική. Στην «Αριάδνη» κάνει λόγο για έναν πρώην γαιοκτήμονα ομοιοπαθητικό γιατρό που τον περιγράφει ως «άνδρα με μεγάλη λεπτότητα και ηπιότητα, και σε καμία περίπτωση ανόητο», και στον «Ψευτοάρρωστο» πρωταγωνιστής είναι μία ομοιοπαθητική γιατρός, χήρα ενός Ρώσου στρατηγού, ιδιαίτερα δημοφιλής στους φτωχούς αγρότες.
Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και με Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου για τον «Πυγμαλίωνα», αναφερόμενος στο δίλημμα των γιατρών να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους χρησιμοποιώντας συχνά επικίνδυνα φάρμακα γράφει: «Σήμερα, ωστόσο, οι καλλιεργημένοι άνθρωποι αρχίζουν να είναι καχύποπτοι με τα φάρμακα και η ομοιοπαθητική κερδίζει συνέχεια έδαφος ως αξιόπιστος τρόπος θεραπείας».
Πηγή:
http://www.homeopathic.com/Articles/Introduction_to_Homeopathy/Literary_Greats_who_advocated_for_homeopathy.html