Εδώ χρειάζεται να αναφέρουμε μερικές βασικές πληροφορίες για το Νευρικό σύστημα. Νευρικό σύστημα ονομάζεται το πλήρες σύστημα δομών και οργάνων που αποτελούνται από νευρικό ιστό. Διακρίνεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα.. Το κεντρικό νευρικό σύστημα υποβοηθά τις εκούσιες, συνειδητές αισθητήριες και κινητικές λειτουργίες, ενώ το αυτόνομο νευρικό σύστημα υποβοηθά τις λειτουργίες των σπλάχνων που είναι αυτόματες, δηλαδή ακούσιες, και διακρίνεται στο συμπαθητικό και στο παρασυμπαθητικό σύστημα.

Η κύρια λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι η διατήρηση σταθερού του εσωτερικού περιβάλλοντος του οργανισμού, η ρύθμιση της λειτουργίας των οργάνων και της ανταπόκρισης τους στις μεταβολές του περιβάλλοντος. Η ρύθμιση επιτυγχάνεται με το συντονισμό των δύο ανταγωνιζόμενων μερών του αυτόνομου συστήματος, του συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού συστήματος. Η διέγερση του συμπαθητικού συστήματος προκαλεί αύξηση της πίεσης του αίματος, επιτάχυνση του καρδιακού και του αναπνευστικού ρυθμού, διαστολή των κορών, ανύψωση των τριχών και αυξημένη εφίδρωση. Συγχρόνως ελαττώνονται η κινητικότητα του στομάχου και του εντέρου και η έκκριση του γαστρεντερικού σωλήνα. Αντίθετα όταν υπάρχει υπεροχή της δράσης του παρασυμπαθητικού αυξάνεται η κινητικότητα και η έκκριση του γαστρεντρικού σωλήνα, υποβοηθείται η αφόδευση και η διούρηση, επιβραδύνεται ο καρδιακός και αναπνευστικός ρυθμός και η κόρη συστέλλεται. Σε μερικά όργανα είναι πολύ εμφανής ο ανταγωνισμός των δύο συστημάτων (καρδιά, πνεύμονες). Άλλα όργανα ρυθμίζονται με την αύξηση ή την ελάττωση ενός μόνο από τα δύο συστήματα. Έτσι τα επινεφρίδια και η μήτρα έχουν συμπαθητική μόνο νεύρωση ενώ η λειτουργία της ουροδόχου κύστης βρίσκεται υπό τον παρασυμπαθητικό έλεγχο. Το ανώτατο συντονιστικό όργανο του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι ο υποθάλαμος. Με τις συνδέσεις του με την υπόφυση ρυθμίζει επίσης τους ενδοκρινείς αδένες και συντονίζει το αυτόνομο με το ενδοκρινικό σύστημα. Η κεντρική ρύθμιση της λειτουργίας των οργάνων γίνεται σε συνεργασία με το δικτυωτό σχηματισμό.

Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα προετοιμάζει τον οργανισμό για να αντιμετωπίσει καταστάσεις stress και επείγουσας ανάγκης. Σε αυτές τις καταστάσεις ο οργανισμός χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση και να έχει όλες τις εφεδρείες έτοιμες για να τις χρησιμοποιήσει αν τις χρειαστεί. Το παρασυμπαθητικό σύστημα εξυπηρετεί το μεταβολισμό του σώματος, την αναδημιουργία και την ανασυγκρότηση των εφεδρειών του. Έτσι μετά τη μάχη ή την κοπιαστική εργασία όπου ο οργανισμός χρειαζόταν να είναι σε εγρήγορση, έρχεται η περίοδος της ξεκούρασης όπου θα ανασυγκροτηθούν οι εφεδρείες και θα ετοιμαστεί ο οργανισμός για την επόμενη περίοδο εγρήγορσης. Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ συμπαθητικοτονικής και παρασυμπαθητικοτονικής φάσης. Όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση και ο χρόνος που υφίσταται η συμπαθητικοτονική διέγερση τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η ένταση και ο χρόνος που θα πρέπει να διαρκέσει η παρασυ­μπαθητικοτονία.

Κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου υπάρχει συνεχής εναλλαγή μεταξύ συμπαθητικοτονίας και παρασυμπαθητικοτονίας. Κατά τις πρωινές ώρες αρχίζει να αυξάνεται ο τόνος του συμπαθητικού για να φθάσει σε μια ψηλότερη τιμή κατά το μέσο της ημέρας. Το παρασυμπαθητικό αρχίζει να αυξάνεται κατά τις απογευματινές ώρες και φθάνει στην μέγιστη τιμή κατά τις βραδυνές ώρες. Η λειτουργικότητα της εναλλαγής αυτής είναι εύκολα κατανοητή. Την μέρα που χρειάζεται να δουλέψουμε χρειαζόμαστε αυξημένο τόνο συμπαθητικού, τη νύχτα που ξεκουραζόμαστε και αναπληρώνουμε τις εφεδρείες μας χρειαζόμαστε αυξημένο τόνο παρασυμπαθητικού.

Ένας άνθρωπος θεωρητικά ιδανικά υγιής, που δεν έχει διαταραχθεί από το ψωρικό μίασμα, παρουσιάζει μια ρυθμική εναλλαγή συμπαθητικοτονίας και παρασυμπαθητικοτονίας. Βρίσκεται σε πλήρη αρμονία και επαφή με το περιβάλλον. Όταν χρειάζεται να δουλέψει έχει τις απαραίτητες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις να το κάνει. Όταν χρειάζεται να είναι χαλαρός είναι χαλαρός. Αυτό σημαίνει ότι ζει την κάθε στιγμή της ζωής του, είναι συνεχώς σε επαφή και αρμονική αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια της παρασυμπαθητικοτονίας μπορεί ο οργανισμός του και αφομοιώνει πλήρως τις τροφές. Έτσι δεν δημιουργούνται ελλείψεις σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει τον βρίσκει πλήρως ανεφοδιασμένο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ψυχολογική και σωματική επάρκεια.

πηγή : georgeloukas.weebly.com

Αλλά ας δούμε ποια είναι η δράση του καφέ. Όταν πίνουμε καφέ προκαλούμε στον οργανισμό μια συμπαθητικοτονική διέγερση. Σε πρώτη φάση αυτό μας δίνει μια περισσότερη ώθηση για εργασία. Έχουμε τη διάθεση να εργαστούμε περισσότερο. Αλλά η φάση αυτή ακολουθείται από μια φάση νωθρότητας και υπνηλίας. Στην προσπάθεια μας να ξανανιώσουμε ικανοί για εργασία θα χρειαστεί να ξαναπιούμε καφέ. Έτσι δημιουργείται ένας αποσυντονισμός στον οργανισμό σχετικά με την ομαλή εναλλαγή συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού. Η χρόνια χρήση καφέ προκαλεί μια συμπαθητικοτονική επικράτηση. Αυτό σημαίνει με όσα είπαμε παραπάνω μια υπολειτουργία της δράσης του παρασυμπαθητικού, δηλαδή μια υπολειτουργία στην

επαναπλήρωση των εφεδρειών. Πολύ συχνά ακούμε κάποια άτομα να λένε ότι το πρωί αν δεν πιουν καφέ δεν μπορούν να ανοίξουν τα μάτια τους. Αυτό το σύμπτωμα είναι παρενέργεια του καφέ. Μόνο αν κόψουν τον καφέ θα γλυτώσουν από αυτό το σύμπτωμα.

Ας ασχοληθούμε τώρα με το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Είναι γνωστό από τη θεωρία της ομοιοπαθητικής ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο επαναφέρει την ισορροπία στον οργανισμό και δεν εξαλείφει απλά τα συμπτώματα. Η ισορροπία αυτή έχει σχέση και με την ομαλή λειτουργία συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού. Για να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία χρειάζεται και το άτομο να ζει με τέτοιες συνθήκες που να βοηθούν στη διατήρηση τη; ισορροπίας αυτής. Αν ένα άτομο με τον τρόπο ζωής του προκαλεί συνεχώς ανισορροπία στη λειτουργία συμπαθητικού – παρασυμπαθητικού, είναι ευνόητο ότι εμποδίζει τη διατήρηση του θεραπευτικού αποτελέσματος που οφείλεται στο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Είναι ευνόητο λοιπόν, ότι η χρήση καφέ που συνεχώς δημιουργεί ανισορροπία συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού εμποδίζει τη θεραπευτική δράση της ομοιοπαθητικής.

Γίνεται πλέον σαφές ότι η συστηματική χρήση της καφεΐνης αποσυντονίζει τον οργανισμό, γκρεμίζει δηλαδή την ισορροπία που γίνεται τόσος κόπος και προσπάθεια για να επιτευχθεί. Η πρωινή χρήση είναι λιγότερο επιβλαβής από τη βραδυνή γιατί το πρωί ο οργανισμός βρίσκεται σε συμπαθητικοτονία. Αυτά όμως δεν αφορούν μόνο την ομοιοπαθητική αλλά και κάθε άλλο θεραπευτικό σύστημα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η χρήση της καφεΐνης αυξάνει τα έξοδά σας που θα ξοδεύετε για θεραπείες. Έχω παρατηρήσει ότι οι ασθενείς που σταματάνε τον καφέ επισκέφτονται το θεραπευτή τους ελάχιστα και παραμένουν για περισσότερο διάστημα υγιείς. Τα σκευάσματα καφέ με ελαττωμένη καφεΐνη φαίνεται ότι μπορεί να καταναλώνονται έως ένα βαθμό χωρίς να διαταράσσουν την ισορροπία συμπαθητικού- παρασυμπαθητικού.

Κλείνοντας για σήμερα θα ήθελα να σας αναφέρω μια θεμελιώδη αλήθεια που αφορά τη διατροφή. Κάθε καρπός εμφανίζεται στον τόπο που πρέπει και στην εποχή που πρέπει για να καταναλωθεί. Με αυτή τη συνθήκη είναι εξαιρετικά χρήσιμος. Ο καφές φυτρώνει σε χώρες με πολύ ζεστό κλίμα το οποίο προκαλεί χαλάρωση στο νευρικό σύστημα των ανθρώπων που ζουν σε αυτές. Η χρήση του καφέ είναι χρήσιμη σε αυτούς τους κατοίκους για να μπορούν να αντέξουν το πολύ ζεστό κλίμα. Αλλά μόνο σε αυτούς. Αν κάποτε λόγω κλιματικών αλλαγών μπορεί να φυτρώνει και να καλλιεργείται στην Ελλάδα καφές τότε θα μπορείτε να τον απολαμβάνετε χωρίς να βλάπτετε το νευρικό σας σύστημα. Μέχρι τότε γνωρίστε και απολαύστε τα γευστικά ροφήματα της φύσης μας. Είναι σίγουρο ότι θα τα απολαμβάνετε χωρίς να βλάπτετε την υγεία σας.