Η εναλλακτική ιατρική δεν είναι πιο αποτελεσματική από τη συμβατική ιατρική αν την αντιμετωπίζουμε ως μέσο για να καλύπτουμε τα συμπτώματα, ενώ είμαστε απρόθυμοι για ριζικές αλλαγές στον τρόπο της σκέψης μας και της ζωής μας.
Μπορεί να εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι όσο ανώφελα ή επικίνδυνα μπορεί να είναι τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, άλλο τόσο μπορεί να είναι και οι εναλλακτικές θεραπείες. Αυτό συμβαίνει διότι το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο που οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν την υγεία τους.
Στη συμβατική ιατρική, όταν ένα άτομο έχει μια ασθένεια ή κάποια συμπτώματά της, καταφεύγει σε ένα φάρμακο για να την αντιμετωπίσει. Γεγονός όμως είναι ότι τα συνταγογραφούμενα φάρμακα επικαλύπτουν τα συμπτώματα της νόσου και δεν επιλύουν πραγματικά το πρόβλημα. Στη συμβατική ιατρική δηλαδή, οι ασθενείς μεταβιβάζουν την ευθύνη για την έκβαση της υγείας τους σε ένα φάρμακο. Με άλλα λόγια, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της θεραπείας, αλλά την αναζητούν έξω από τον εαυτό τους.
Ας το παραδεχτούμε: η συντριπτική πλειοψηφία των χρόνιων ασθενειών προκαλούνται από επιλογές που γίνονται από εμάς τους ίδιους: κακές επιλογές σε τρόφιμα, κατάχρηση ουσιών όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, ο καφές, αποφυγή της φυσικής άσκησης. Εντούτοις, παρά την έλλειψη υπευθυνότητας από την πλευρά τους, πολλοί ασθενείς εξακολουθούν να αναζητούν τη θεραπεία σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως τα συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι το ίδιο πρόβλημα (αν και σε μικρότερο βαθμό) παρατηρείται και στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής. Δηλαδή, πολλοί χρήστες εναλλακτικών θεραπειών τις αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν τη συμβατική ιατρική: ζητούν π.χ. από ένα βότανο να θεραπεύσει τα συμπτώματά τους. Η μόνη διαφορά στο παράδειγμα αυτό μεταξύ του ασθενούς που απευθύνεται στη συμβατική ιατρική και στον ασθενή που απευθύνεται σε εναλλακτικές θεραπείες είναι ότι ο δεύτερος αναζητεί ένα φυτικό και όχι χημικό χάπι. Το πρόβλημα και με τους δύο είναι ότι αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν την εσωτερική αιτία της ασθένειάς τους. Αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους στη δημιουργία της νόσου από την οποία ταλαιπωρούνται.
Αν κάποιος καταφεύγει στον βελονισμό για να θεραπεύσει τον πόνο στην πλάτη του ώστε να μπορεί να συνεχίζει να κάθεται στον καναπέ, να αποφεύγει τη σωματική άσκηση και να τρώει τρόφιμα-σκουπίδια, αυτό δεν λέγεται εναλλακτική θεραπεία. Πρόκειται απλά για αλλοπαθητική ιατρική που απλώς χρησιμοποιεί ως εργαλείο τις βελόνες βελονισμού.
Οι επαγγελματίες της ολιστικής ιατρικής απογοητεύονται όταν οι ασθενείς τους δεν αναζητούν μακροπρόθεσμες και οριστικές λύσεις και απλά ψάχνουν για την βραχυπρόθεσμη συγκάλυψη των συμπτωμάτων τους, χρησιμοποιώντας προϊόντα που αποκαλούν "φυσικά". Αυτό δεν λέγεται εναλλακτική θεραπεία. Πρόκειται απλώς για χρήση βοτάνων με έναν τρόπο συμβατικό και αναποτελεσματικό.
Ο σωστός θεραπευτής, είτε πρόκειται για συμβατική ιατρική ή για εναλλακτική, προσπαθεί να διδάξει τον ασθενή του και να τον καταστήσει υπεύθυνο για την έκβαση της υγείας του. Τα προβλήματα είναι δύο: ότι η εκπαίδευση αυτή απαιτεί χρόνο και -επιπλέον- οι περισσότεροι ασθενείς ουσιαστικά δεν θέλουν να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία. Δεν θέλουν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, ούτε θέλουν να «ξεβολευτούν». Δεν θέλουν να σηκωθούν από τον καναπέ τους, να κλείσουν την τηλεόραση, να βγουν και να περπατήσουν, να γυμναστούν, να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες.
Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών, ίσως το 95%, επισκέπτονται τους εναλλακτικούς θεραπευτές και ζητούν το ίδιο πράγμα: κάποιο μαγικό χάπι που θα εξαφανίσει τα συμπτώματα και θα τους γιατρέψει ως εκ θαύματος. Η εναλλακτική ιατρική όμως δεν είναι πιο αποτελεσματική από τη συμβατική ιατρική αν την αντιμετωπίζουμε ως μέσο για να καλύπτουμε τα συμπτώματα, ενώ είμαστε απρόθυμοι για ριζικές αλλαγές στον τρόπο της σκέψης μας και της ζωής μας. Αντίθετα, για να ακολουθήσουμε μια ολιστική θεραπεία πρέπει να την υποστηρίξουμε με έναν απόλυτα υγιεινό τρόπο ζωής. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η φυτοθεραπεία, ο βελονισμός, η χειροπρακτική φροντίδα, τα συμπληρώματα διατροφής, η αγιουρβέδα πάνε χέρι-χέρι με τον συνολικό τρόπο ζωής και διατροφής. Αν απουσιάζει η απόφαση για το δεύτερο, μάλλον αυταπατόμαστε καταφεύγοντας σε εναλλακτικές θεραπείες.
Πηγή: Άρθρο του Mike Adams στο Natural News (σε συντετμημένη μορφή).
